Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2011

ΔΕ ΘΑ ΕΞΑΝΤΛΗΘΩ ΠΟΤΕ...

Το τελευταίο ηλιοβασίλεμα που έκλαψα,
Το τελευταίο δάκρυ κύλησε στο πρόσωπό μου αργά,
διαπέρασε το στήθος και έσταξε ως γλυκός σταλαχτίτης
πάνω στα ανοιχτά μου χέρια.
Το τελευταίο αυτό ηλιοβασίλεμα…
τα δάκρυα γίναν παλίρροια μέσα στην ανθισμένη καρδιά μου.
Δεν έπνιξα τις αισθήσεις μου στο βυθό της ταραγμένης μου λίμνης.
Δεν επιζητώ το θαύμα ούτε αναζητώ στις σκέψεις μου ανεκπλήρωτες επιθυμίες.
Λευκός αιθέρας η αύρα μου!!!
Τώρα πια γνωρίζω πως σ΄αυτή τη ζωή ήρθα μόνο για να σε αναγνωρίσω...
Και ξέρω πως το σώμα και η ψυχή μου όσο κι αν λαχταρούν
δεν πρέπει να αφήσουν την παλίρροια του νου να ξεχυθεί σε τούτη τη ζωή….
Προετοιμάζομαι ευλαβικά για την επόμενη ζωή…
εκεί έρωτά μου θα σε συναντήσω,
θα σε φυλάξω μέσα μου με όλη μου την αγάπη…
κι ως ένας νέος άνθρωπος… γεννημένη για σένα θα ΄ρθω…
να εκπληρώσω το όνειρο….
να γίνουμε ένα…
περιμένοντας το κύμα της αγάπης σου να βρέξει τη στεγνή άμμο της καρδιάς μου…
Δε θα εξαντληθώ ποτέ να σ΄αγαπώ!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου