Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

Ο ΚΑΡΠΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ

Γύρευα τον έρωτα παντού!
Στα απέραντα δάση, στις κορυφές των βουνών, στο βάθος της θάλασσας, στο άγνωστο του ουρανού.
Σε κάθε φύσημα του ανέμου στεκόμουν ακίνητη, με ανοιχτή την καρδιά να με διαπεράσουν τα βέλη του έρωτα. Άνοιγα τα στήθη μα κάθε φορά αστοχούσε… κάθε φορά δάκρυα πλημμύριζαν το πρόσωπό μου, απογοήτευση γέμιζαν τα χέρια μου, ρυτίδες την ψυχή μου, ομίχλη σκέπαζε τη σελήνη μου και έχανα το φως μου.
Μία σελήνη με πολύ χιόνι ένιωσα το κρύο να διαπερνά τα σωθικά μου…
Δε γύρεψα τον έρωτα μα γύρεψα να ζεσταθώ σε μια αναμμένη φωτιά από ξύλα λευκόδερμου πεύκου.
Απλώνοντας με παρορμητισμό τα χέρια μου ένιωσα το τσίμπημα της βελόνας του πεύκου. Το κορμί μου ρίγησε. Γλυκιά ηδονή διαπέρασε τα κύτταρά μου. Τα όνειρά μου γέμισαν χορδές βιολιού. Ο έρωτας με κάρφωσε, αυτή τη φορά αληθινά!
Δεν ήταν μία τυχαία νύχτα… ήταν η νύχτα που η σελήνη αντίκριζε τον έρωτα του Βαλεντίνου. Ήταν η νύχτα που ο Αίολος άνοιξε τον πιο ζεστό ασκό του, η θεά Αφροδίτη καθρεφτίστηκε στη λίμνη των ονείρων μου, η νύχτα που η θεά Αθηνά φύτεψε ένα δέντρο Σοφίας στην καρδιά μου ανθίζοντας καρπούς αγάπης μέσα μου!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου