ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ......

Θα μπορούσα να γίνω ένας ιππόκαμπος
που λικνίζεται στο φουσκωμένο πέλαγο!
Να φέγγω παρέα με τα άστρα,
να κινούμαι με τον άνεμο,
να υγραίνω τα μάτια μόνο απ΄τη βροχή.
Να λένε Γη τη μάνα μου και Ουρανό τον πατέρα μου.
Θα μπορούσα να αδειάσω την πηγή των ανθρώπινων συναισθημάτων.
Να μην υπάρχει πυθμένας να μην έχω ύλη,
ούτε όψη να μην έχω πόνο, ούτε πείνα, ούτε αρρώστια!
Θα μπορούσα να γίνω ένα αθώο χαμόγελο που αντηχεί στο σύμπαν!

ΣΑΠΙΟΚΑΡΑΒΟ!

Προτιμότερο να βρεις τρόπο να αποκτήσεις νέο καράβι,
να ξαναρχίσεις απ΄την αρχή
παρά να περιμένεις πως το σαπιοκάραβό σου θα σωθεί.
Απόφαση να πάρεις λοιπόν να ξεκινήσεις νέο δρόμο στη ζωή σου.

ΕΓΩΙΣΜΟΣ

Η ειρήνη βαθιά έχει φωλιάσει στου πηγαδιού το σκότος…
γιατί ο λόγος αποκοιμήθηκε…
και μόνο η βοή πολέμου ακούγεται…
θα σιωπήσει…
τα μάτια θα δουν την αλήθεια…
και όταν ανατέλλει ο ήλιος ο εγωισμός θα εξαλειφτεί.

ΔΕ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ ΤΙΠΟΤΕ!!!

Περιπατητής του αγνώστου μέσα στα βάθη της ψυχής,
σε απέραντους δρόμους και μονοπάτια,
ψάχνοντας με σκυμμένο το κεφάλι
να ΄βρεις αυτό που έχασες,
αυτό που χάρισες,
αυτό που σου πήραν,
αυτό που ήθελες να ΄ναι δικό σου.
Κι όμως τίποτε δεν είναι δικό σου,
δε σου ανήκει τίποτε,
ούτε θα αποκτήσεις.
Όλα έρχονται και φεύγουν…
τα αγγίζεις για λίγο…
μετά είσαι πάλι μόνο εσύ…
εσύ και ο Θεός.