ΑΝΑ - ΣΤΑΣΗ....

Η απεριόριστη κατα-νόηση τις μέρες των παθών τοποθετεί τη φωλιά της στο πιο ζεστό μέρος της καρδιάς, επωάζοντας τα κόκκινα αβγά της, ως τη λαμπρή Ανά-σταση, τη νέα στάση στη ζωή, όπου θα αναγεννηθούν η αλήθεια, η καλοσύνη, η εμπιστοσύνη, η επίγνωση, η ευαισθησία, η ευγένεια, η γενναιότητα ψυχής, η υπομονή, η απλοϊκότητα, η σταθερότητα, η αγάπη, η ανακωχή με τον εαυτό μας και τους άλλους!

ΩΣ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΑΝΑΣΑ

Το κόκκινο λουλούδι άνοιξε την πορτοκαλιά του φορεσιά!
Το πορτοκαλί ατίθασο ελάφι έπλυνε το φόβο του στο κίτρινο ρυάκι!
Το κίτρινο πουλί τοποθέτησε το θυμό του στο πράσινο ράμφος!
Το πράσινο δέντρο αγκάλιασε το μπλε βράχο!
Ο μπλε αετός στάθηκε στον ώμο του χαμογελαστού γαλάζιου βουνού!
Το γαλάζιο σύννεφο ξάπλωσε στη ζεστή μοβ άμμο!
Το μοβ δειλινό πέταξε τη ζήλια του στα νερά της λευκής λίμνης!
Ο λευκός ήλιος άπλωσε την αγάπη...!
Γαλήνεψαν όλα και τα πάντα
... ως την επόμενη ανάσα!

Η ΠΑΠΑΡΟΥΝΑ

Η πρώτη παπαρούνα της άνοιξης!
Τόσο όμορφη, ζωντανή, ζεστή η όψη της!
Δεν κατέβαλα καμία προσπάθεια να της αφαιρέσω τη ζωή...
παρά μόνο να αποθανατίσω τη στιγμή της γαλήνης της!