Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011

ΚΑΡΜΑ

Τη σιωπή συμβολικά θα ρίξω στο ποτάμι
να κυλήσει γλυκά, να απλωθεί,
στα πέλαγα να χυθεί,
να βαραίνει, στο βυθό να χαθεί...
κι όταν η σιωπή λυθεί και φωτιστούν τα αστέρια,
αφρός να γίνει και να εξατμιστεί,
στους ουρανούς να ανεβεί,
στο σύμπαν να ηχήσει
κι εκεί να μείνει,
μέχρι το κάρμα μου να εκπληρωθεί!

Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2011

ΔΕ ΘΑ ΕΞΑΝΤΛΗΘΩ ΠΟΤΕ...

Το τελευταίο ηλιοβασίλεμα που έκλαψα,
Το τελευταίο δάκρυ κύλησε στο πρόσωπό μου αργά,
διαπέρασε το στήθος και έσταξε ως γλυκός σταλαχτίτης
πάνω στα ανοιχτά μου χέρια.
Το τελευταίο αυτό ηλιοβασίλεμα…
τα δάκρυα γίναν παλίρροια μέσα στην ανθισμένη καρδιά μου.
Δεν έπνιξα τις αισθήσεις μου στο βυθό της ταραγμένης μου λίμνης.
Δεν επιζητώ το θαύμα ούτε αναζητώ στις σκέψεις μου ανεκπλήρωτες επιθυμίες.
Λευκός αιθέρας η αύρα μου!!!
Τώρα πια γνωρίζω πως σ΄αυτή τη ζωή ήρθα μόνο για να σε αναγνωρίσω...
Και ξέρω πως το σώμα και η ψυχή μου όσο κι αν λαχταρούν
δεν πρέπει να αφήσουν την παλίρροια του νου να ξεχυθεί σε τούτη τη ζωή….
Προετοιμάζομαι ευλαβικά για την επόμενη ζωή…
εκεί έρωτά μου θα σε συναντήσω,
θα σε φυλάξω μέσα μου με όλη μου την αγάπη…
κι ως ένας νέος άνθρωπος… γεννημένη για σένα θα ΄ρθω…
να εκπληρώσω το όνειρο….
να γίνουμε ένα…
περιμένοντας το κύμα της αγάπης σου να βρέξει τη στεγνή άμμο της καρδιάς μου…
Δε θα εξαντληθώ ποτέ να σ΄αγαπώ!

Ο ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΒΙΟΛΙΟΥ!

Μεγαλειώδες το φως του σύμπαντος…
Μπροστά σε τόση ομορφιά…
τα μάτια γίνονται κρύσταλλοι,
παίρνουν τη θέση του δοξαριού,
κάθε δάκρυ μία νότα… δημιουργία.
Ήχος και φως γίνονται «ένα».
Σα λιβάδι απέραντο το τραγούδι καλεί
στη ροή του χορού, στον κύκλο της ζωής…
Συμπαντική αφθονία οι αχτίδες φωτός
σα μικρές βελονιές χρυσοκέντητης κλωστής
ριγούν, με γαλήνιο παλμό, την καρδιά.
Εδώ…
είμαστε όλοι εδώ με τα μάτια ανοιχτά…
στο χορό του βιολιού!

ΦΤΕΡΟΥΓΙΣΜΑ ΚΑΡΔΙΑΣ...

Δυο σκέψεις, δυο στιγμές,
δυο χέρια ζεστά,
δυο μάτια τρυφερά…
μα μια μόνο αγκαλιά…

Δυο άνθρωποι,
δυο όνειρα…
δυο καρδιές,
μα μόνο ένα φτερούγισμα πονά…

Άπειρες ώρες,
άπειρες θάλασσες,
μα μία μόνο βάρκα
με κουπιά.

Απλοϊκή ιστορία,
υπάρχουν πολλά κοινά
σ΄αυτά τα συναισθήματα…

Μα η αγάπη είναι
για τον καθένα μοναδική,
κι ας είναι για όλους απλοϊκή…