Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2013

ΑΕΤΟΣ

Έστειλα δυο δάκρυα, κρυστάλλινα διαμάντια,
όμοια με τα ζεστά και φωτεινά σου μάτια,
στο φεγγαρόφωτο μπροστά να γίνουνε ευχή μου.
Ευχήθηκα να γίνω αετός για μια μονάχα νύχτα
να ΄ρθω μέσα από τα σύννεφα στη γιορτινή αγκαλιά σου.

Να ανοίξω τις φτερούγες μου και να σε αγκαλιάσω,
να σε γεμίσω με λευκά ινδιάνικα φτερά.
Τη μέρα των γενεθλίων σου να γίνω άγγελός σου,
το φτερωτό αγκάλιασμα να γίνει σύντροφός σου
τα δώρα μου να αφήσω στην τρυφερή καρδιά σου.

Και μέσα από τα σύννεφα να επιστρέψω πάλι,
στην γκρίζα μου σπηλιά να αφήσω το κορμί μου,
να αναπολώ παντοτινά τα μάτια σου να λάμπουν,
να με ξυπνάνε το πρωί και να μου λεν το βράδυ:
αγάπη μου, αστέρι μου, λουλούδι και αγέρι μου.






Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2012

Βλέμμα προς το Καϊμάκτσαλαν

Καθώς ξύπνησε η σελήνη στο χειμωνιάτικο πρωινό,
έβαλε στόχο να σαρώσει το φωτεινό της σώμα
για να πάρει έναν ακόμη δρόμο προς την αναγέννηση.

Ο ήλιος, ο δανειστής φώτισε τα πάντα γύρω του
τον μπλε ουρανό, το χώμα της γης, τα δέντρα
ακόμη και το απλωμένο καϊμάκι του βουνού.

Το μόνο που δεν μπορεί να δανείσει είναι η αγάπη,
αυτή δε δανείζεται αλλά χαρίζεται παντοτινά
και χάνεται μέσα στα βλέμματα των αιώνιων εραστών.







Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΜΟΥ

Ένα αστέρι γεννήθηκε στον ουρανό μου,
φυτεμένο στο χαμόγελό μου
φωτεινό σαν το φεγγαρόφωτό μου!

Το αστέρι φώτισε τα όνειρά μου,
σα σπάνιο ρουμπίνι την καρδιά μου,
απλωμένο στη θάλασσα ηλιοβασίλεμά μου!

Στον ουρανό μου με μάτια ψυχής
το αστέρι κοιτώ και αναζητώ
στην αύρα σου μέσα να χαθώ!

Τα μάτια σου, αυτά ρωτώ
να μου δώσουν αυτό που αναζητώ
αγάπη, γαλήνη, ζεστασιά!

Τα χέρια σου, αυτά κρατώ
να ανοίξουν και μέσα να χαθώ
στα θεϊκά μονοπάτια να διαβώ!

Την καρδιά σου τρυφερά ρωτώ
που χτυπά σε ρυθμούς ερωτικούς
παρασέρνοντάς με σαν σύννεφο στους ουρανούς!

Αγάπη αν είναι δε γνωρίζω,
έρωτας αν είναι ούτε που ξέρω,
γεύομαι ό,τι μου δίνεις ταπεινά!

Το αστέρι μου είσαι και σου τάζω
τη φωτιά σου μέσα μου να ξεκουράζω
στις ζωγραφιές μου πάνω σε χαράζω!

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

Ο ΚΑΡΠΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ

Γύρευα τον έρωτα παντού!
Στα απέραντα δάση, στις κορυφές των βουνών, στο βάθος της θάλασσας, στο άγνωστο του ουρανού.
Σε κάθε φύσημα του ανέμου στεκόμουν ακίνητη, με ανοιχτή την καρδιά να με διαπεράσουν τα βέλη του έρωτα. Άνοιγα τα στήθη μα κάθε φορά αστοχούσε… κάθε φορά δάκρυα πλημμύριζαν το πρόσωπό μου, απογοήτευση γέμιζαν τα χέρια μου, ρυτίδες την ψυχή μου, ομίχλη σκέπαζε τη σελήνη μου και έχανα το φως μου.
Μία σελήνη με πολύ χιόνι ένιωσα το κρύο να διαπερνά τα σωθικά μου…
Δε γύρεψα τον έρωτα μα γύρεψα να ζεσταθώ σε μια αναμμένη φωτιά από ξύλα λευκόδερμου πεύκου.
Απλώνοντας με παρορμητισμό τα χέρια μου ένιωσα το τσίμπημα της βελόνας του πεύκου. Το κορμί μου ρίγησε. Γλυκιά ηδονή διαπέρασε τα κύτταρά μου. Τα όνειρά μου γέμισαν χορδές βιολιού. Ο έρωτας με κάρφωσε, αυτή τη φορά αληθινά!
Δεν ήταν μία τυχαία νύχτα… ήταν η νύχτα που η σελήνη αντίκριζε τον έρωτα του Βαλεντίνου. Ήταν η νύχτα που ο Αίολος άνοιξε τον πιο ζεστό ασκό του, η θεά Αφροδίτη καθρεφτίστηκε στη λίμνη των ονείρων μου, η νύχτα που η θεά Αθηνά φύτεψε ένα δέντρο Σοφίας στην καρδιά μου ανθίζοντας καρπούς αγάπης μέσα μου!

Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012

Φύλλα χρωματιστά γέμισε η γη...
μέσα στου χειμώνα τη σιωπή...
ένα βιολί συνεχίζει να κελαϊδεί..
και περιμένει να σε δει...

Κι αν δε σε δει αναπολεί..
στις νύχτες του πολλά να πει....
λόγια και μελωδίες σιωπηλές
νότες και αγκαλιές συμπαντικές

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012

ΤΟ ΕΛΑΦΙ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΙΠΠΟΚΑΜΠΟΣ...

Το όνομά μου "μικρό ατίθασο ελάφι"...αιώνες έτρεχα ανέμελα στο δάσος...όμως χωρίς καρδιά...οι μάγισσες του δάσους την είχαν κλέψει και την είχαν τοποθετήσει στο δέντρο της αγάπης...τυλιγμένη σε αραχνοΰφαντο μεταξωτό πανί...
Περίμενα πως μια μέρα θα έρθεις...να την ξετυλίξεις, να την καθαρίσεις, να νιώσεις ζεστασιά και να την τοποθετήσεις εκεί που ανήκει...στο μέρος της καρδιάς!

Κάποια νύχτα το τραγούδι μου αντηχούσε στο σύμπαν..το άκουσες!
Άνοιξες τις πύλες του μαγεμένου δάσους...
Στο άπλετο σκοτάδι η φωτεινή καρδιά μου έλαμπε πάνω στο μαγεμένο δέντρο...
Σκαρφάλωσες με τόση ευλυγισία...την πήρες με τόση ευλάβεια στα χέρια σου...όμως ήταν τόσο ζεστή που δεν είχες το κουράγιο να την κρατήσεις...την πέταξες μακριά στη θάλασσα...

Οι μάγισσες του δάσους με μεταμόρφωσαν σε "ιππόκαμπο" και περιφέρομαι μέρα νύχτα στα βάθη της θάλασσα...να βρω την καρδιά μου...κάπου κλεισμένη σε κάποιο κοχύλι...βυθισμένη σε κάποιο ναυάγιο...

Έχοντας μοναδικό φορτίο την αγάπη μου βουλιάζω στο άγνωστο...χωρίς να δένω άγκυρα σε κάποιο λιμάνι...ελεύθερα κολυμπώ στα καθαρά νερά...μέχρι το σύμπαν να μου δείξει το δρόμο...